കൊന്നപ്പൂക്കൾ

കത്തുന്ന വെയിലത്തീ
കൊന്ന മരച്ചോട്ടിൽ
സല്ലപിച്ചിരിപ്പുണ്ട്
ഞാനുമെൻ കൊന്നപ്പൂക്കളും ...!

ചുടു കാറ്റിൽ വാടാതെ
ചിരി തൂകി നിൽക്കുമീ
കൊന്നപ്പൂ വൊ,രെണ്ണം പതുക്കെ
കയ്യിലേന്തി,കാതിൽ
ചോദിച്ചു ഞാൻ:" എന്തു നിൻ രഹസ്യം? എവിടുന്നീ സമൃദ്ധി? !!"

ഒന്നിതളിളക്കി,പ്പതുക്കെ
കൊന്നപ്പൂ മൊഴിഞ്ഞു:

"കൊന്നു ഞാനെന്റ,ഹന്തയെ
കൊന്നപ്പോൾ, കൊന്നപ്പൂവായി
അതിൽപ്പിന്നെ, ചുടു കാറ്റ്‌
കുളിർക്കാറ്റായി
വെയില് കുളിരായി
പൊള്ളുന്ന നോവുകൾ
മിന്നുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളായി!"

ഇതൾ നെറ്റിയിൽ
ഒരു മുത്തം കൂടിക്കൊടുക്കാൻ
കൊന്നപ്പൂ ഞാനെൻ
ചുണ്ടോടടുപ്പിക്കവേ
ചിരി തൂകിയെൻ
കാതിലിതു കൂടി മൊഴിഞ്ഞു :
"
അകമേ നിറഞ്ഞു വിങ്ങും
അഹന്തയെ കൊല്ലുകിൽ
നോവിന്റെ വെയിലും ചൂടും
ഭ്രാന്തമായി വാരിപ്പുണരുകിൽ,
നിനക്കുമൊരു കൊന്ന മരമാകാം
കൊടും ചൂടിലും തളിരിടാം, തണലായിപ്പരക്കാം
പൂവായി നിറയാം
നറുമണം പരത്താം ചുറ്റും"!
===================
ഡോ.അബു നാദാപുരം